www.nazaretankiostrzeszow.pl

Muzeum przyklasztorne, mieszczące się w Pobernardyńskim Zespole Klasztornym obecnie Sióstr Nazaretanek w Ostrzeszowie, zostało utworzone w związku z realizacją przez Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu Projektu pn. "Rewaloryzacja Pobernardyńskiego Zespołu Klasztornego w Ostrzeszowie. Etap I.", współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, w ramach Wielkopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013, Priorytet VI: Turystyka i Środowisko Kulturowe. Działanie 6.2.: Rozwój kultury i zachowanie dziedzictwa kulturowego. Schemat I: Projekty Inwestycyjne.

Uroczyste otwarcie Muzeum, stanowiące jeden z elementów uroczystości poświęcenia obiektu, po zakończeniu I etapu remontu, miało miejsce w dniu 17 czerwca 2012 roku.

Muzeum przyklasztorne tworzą:

Krypty grobowe

I część Muzeum, dedykowana Ojcom i Braciom Bernardynom, jako budowniczym i pierwszym gospodarzom miejsca,

II część Muzeum poświęcona obecności Sióstr Nazaretanek, które obecnie opiekują się zabytkowym zespołem klasztornym.

Przybywający do Muzeum Goście są także oprowadzani po naszym pięknym, barokowym kościele pw. św. Michała Archanioła, a przechodząc przez dziedziniec kościelny z Krypt do I części Muzeum, mają także okazję zapoznać się z historią wolnostojącej, zabytkowej Kaplicy pw. św. Judy Tadeusza.

Krypty grobowe

Stanowią najstarszą część Pobernardyńskiego Zespołu Klasztornego w Ostrzeszowie. Tak jak katakumby w Starożytności, stanowiły miejsce pochówku, w naszym klasztorze dla Ojców i Braci Bernardynów, a także dla fundatorów klasztoru i członków ich rodzin. W kryptach zachowały się polichromie pochodzące z 1763 roku, w swojej tematyce nawiązujące do przeznaczenia miejsca. W lewej nawie zachował się także grawer orła ostrzeszowskiego, namalowany w 1910 roku przez trzech ostrzeszowskich harcerzy o nazwiskach: Rapiór, Libner i Małyszka, stanowiący wyraz ich pragnień odrodzenia Ojczyzny. Krypty zostały całkowicie odrestaurowane w ramach projektu "Rewaloryzacja Pobernardyńskiego Zespołu Klasztornego w Ostrzeszowie. Etap I", współfinansowanego ze środków unijnych.





Obecnie w kryptach można obejrzeć pokonkursową wystawę prac uczestników konkursu "Gdybym odwiedził XVII- wieczny klasztor to…", jaki miał miejsce podczas Europejskich Dni Dziedzictwa, odbywających się w naszym klasztorze w dniu 20 września 2014r.

Część pierwsza Muzeum dedykowana Ojcom i Braciom Bernardynom, jako budowniczym i pierwszym gospodarzom miejsca

Bernardyni przybyli do Ostrzeszowa już w 1629 roku na zaproszenie szlachty powiatu ostrzeszowskiego i opiekowali się najpierw drewnianym, a nastepnie murowanym obiektem aż do 1834 roku, kiedy zmarł ostatni gwardian o. Bernard Meissner, a rząd pruski skasował klasztor. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, ojcowie Bernardyni zrzekli się zespołu klasztornego, który urzędowo został przekazany Zgromadzeniu Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu. W części Muzeum możemy obejrzeć m.in. makietę założenia klasztornego "z lotu ptaka", stacje drogi krzyżowej odkryte w czasie remontu lat 2010-2012, współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w związku z realizacją projektu "Rewaloryzacja Pobernardyńskiego Zespołu Klasztornego w Ostrzeszowie. Etap I", relikwiarze oraz różne elementy wydobyte w czasie prac remontowych z konstrukcji samego obiektu.


W części bernardyńskiej Muzeum można zobaczyć pokonkursową wystawę makiet młyna klasztornego, wykonanych przez dzieci i młodzież w czasie warsztatów plastycznych, odbywajacych się w trakcie Europejskich Dni Dziedzictwa w klasztorze w dniu 20 września 2014 roku.

Część druga Muzeum poświęcona Siostrom Nazaretankom

Siostry Nazaretanki przybyły do Ostrzeszowa w 1933 roku głownie w celu podjęcia posługi wychowawczo-edukacyjnej, w ramach której Siostry otworzyły m.in. przedszkole i gimnazjum. Rozpoczęte prace przerwał wybuch II wojny światowej, po zakończeniu której udało się reaktywować już tylko przedszkole, w 1954 roku zamknięte decyzją władz komunistycznych. Ponownie działalność edukacyjną Siostry podjęły dopiero w 1987 roku poprzez zorganizowanie tzw. Przechowalni dla dzieci do lat trzech. Placówka w 1992 roku zyskała status równoprawny placówkom państwowym i dzisiaj stanowi prężnie działające przedszkole pw. Dzieciątka Jezus. W części nazaretańskiej Muzeum możemy obejrzeć m.in. pamiątki po siostrach, dawne naczynia liturgiczne i celę (pokój) siostry Nazaretanki.

Kościół p.w. Św. Michała Archanioła

Wzniesiony w stylu barokowym, orientowany, murowany, jednonawowy z prezbiterium zamkniętym półkoliście. Ściany prezbiterium i nawy podzielone są zdwojonymi pilastrami toskańskimi. W jednej ze ścian nawy głównej znajdują się wysmukłe okna zamknięte łukiem półkolistym.

Strop nad nawą stanowi sklepienie kolebkowe z lunetami, na gurtach. Natomiast w przedsionkach znajdują się sklepienia kolebkowo - krzyżowe. Kościół przykryty dachem dwuspadowym o konstrukcji wieszarowej, pokryty dachówka ceramiczną, zamknięty od strony zachodniej trójkątna ścianą szczytową z trzema lizenami. Od zewnątrz kościół jest oszkarpowany, szczególnie potężna przypora wspiera prezbiterium od strony południowowschodniej, która zdaniem historyków sztuki stanowi zupełny ewenement, niespotykany w obiektach późnobarokowych.

We wnętrzu kościoła znajduje się późnobarokowa polichromia figuralna datowana na rok 1740. Barokowe wyposażenie wnętrza, to m.in. trzy ołtarze (główny i dwa boczne ambona), konfesjonały. Uwagę zwraca epitafium stolnika wieluńskiego Jerzego Floriana Karsznickiego (zm. w 1742 r.) i jego dwóch żon z bogatą dekoracją stiukową i rzeźbami symbolicznymi, wspierany przez postac pogańskiego boga czasu Chronosa.

Kaplica pw. św. Judy Tadeusza

Znajduje się na dziedzińcu przykościelnym (cmentarnym). Została zbudowana w 1722 roku, na pamiatkę objawień św.Michała Archanioła. Zbudowana na planie ośmiokąta, przekryta dachem namiotowym, na szczycie którego widnieje postać św. Michała Archanioła, z tarczą w ręku, jednocześnie depczącego postać diabła zionącego ogniem.Kamienna figyrka dowódcy zastepów niebieskich zostaław minionym roku poddana po raz pierwszy (od 1722 roku!) poddana generalnej konserwacji. We wnętrzu kaplicy, przykrytym sklepieniem kopulastym, przed remontem, znajdował się barokowy ołtarzyk z obrazem jej patrona-św. Judy Tadeusza.

SERDECZNIE ZAPRASZAMY DO ZWIEDZENIA NASZEGO MUZEUM
I CAŁEGO ZABYTKOWEGO ZESPOŁU
WRAZ Z JEGO OTOCZENIEM!!!